Intravitreal Aflibercept Therapy in Intravitreal Bevacizumab/Ranibizumab Treatment-resistant Exudative Age-related Macular Degeneration

INTRODUCTION: The objective of the study was to evaluate the functional and anatomical results of intravitreal aflibercept (IVA) in cases resistant to intravitreal bevacizumab (IVB)/ intravitreal ranibizumab (IVR) for exudative age-related macular degeneration (AMD).
METHODS: Patients who did not have an increase in best-corrected visual acuity (BCVA) or intraretinal fluid (IRF)/ subretinal fluid (SRF) fluid regression despite at least three doses of IVB/IVR. The files of the patients were scanned and central macular thickness (CMT), presence of IRF/SRF, and height of pigment epithelial detachment (PED) were recorded before IVA, after 3 months of loading IVA, and 1 year after IVA and compared.
RESULTS: A total of 31 patients with a mean age of 74.2±10.53 were included in the study. The mean BCVA, CMT, and PED heights before IVA were 0.52±0.31 LogMAR, 301.10±76.27 µm, and 130.81±73.72 µm, respectively. After three doses of IVA loading, mean BCVA, CMT, and PED heights were 0.51±0.28 LogMAR, 262.86±69.74 µm, and 96.00±57.66 µm, respectively. A significant decrease was found in CMT and PED height values compared to the results obtained before IVA (p=0.001 and p=0.006). In the 1- year of IVA, mean BCVA, CMT, and PED heights were 0.53±0.33 LogMAR, 257.61±92.05 µm and 95.61±66.67 µm, respectively. There was a significant decrease in CMT and PED values compared to the values obtained before IVA treatment (p=0.004 and p=0.04).
DISCUSSION AND CONCLUSION: In exudative AMD patients resistant to IVB/IVR treatment, improvement in anatomical results is observed in the short and long term, while functional success is not affected by switch therapy.

İntravitreal Bevacizumab/Ranibizumab Tedavisine Dirençli Eksüdatif Yaşa Bağlı Maküla Dejenerasyonunda İntravitreal Aflibercept Tedavisi

GİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmanın amacı, yaşa bağlı maküla dejenerasyonu nedeniyle uygulanan intravitreal bevacizumab/ranibizumab tedavisine dirençli olgularda intravitreal aflibercept uygulamasının fonksiyonel ve anatomik sonuçlarını değerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: En az üç doz intravitreal bevacizumab/ranibizumaba rağmen en iyi düzeltilmiş görme keskinliğinde (EİDGK) artış olmayan veya intraretinal/subretinal sıvıda gerileme olmayan hastalar çalışmaya alındı. Hastaların dosyaları tarandı ve santral maküla kalınlığı (SMK), intraretinal/subretinal varlığı ve pigment epitel dekolmanı (PED) yüksekliği intravitreal aflibercept öncesi, intravitreal aflibercept yüklemesinin üçüncü ayı ve intravitreal aflibercept sonrası birinci yıl kaydedildi ve sonuçlar karşılaştırıldı.
BULGULAR: Yaş ortalaması 74,2±10,53 yıl olan toplam 31 hasta çalışmaya dahil edildi. İntravitreal aflibercept öncesi orta-lama EİDGK, SMK ve PED yükseklikleri sırasıyla 0,52±0,31 LogMAR, 301,10±76,27 µm ve 130,81±73,72 µm idi. Üç doz intravitreal aflibercept yüklemesinden sonra ortalama EİDGK, SMK ve PED yükseklikleri sırasıyla 0,51±0,28 LogMAR, 262,86±69,74 µm ve 96,00±57,66 µm idi. İntravitreal aflibercept öncesi elde edilen sonuçlara göre SMK ve PED yükseklik değerlerinde anlamlı azalma tespit edildi (p=0,001 ve p=0,006). İntravitreal afliberceptin ilk yılında ortalama EİDGK, SMK ve PED yükseklikleri sırasıyla 0,53±0,33 LogMAR, 257,61±92,05 µm ve 95,61±66,67 µm idi. İntravitreal aflibercept tedavisi öncesi elde edilen değerlere göre SMK ve PED değerlerinde anlamlı azalma oldu (p=0,004 ve p=0,04).
TARTIŞMA ve SONUÇ: İntravitreal bevacizumab/ranibizumab tedavisine dirençli eksüdatif yaşa bağlı maküla dejenerasyonu hastalarında kısa ve uzun dönemde anatomik sonuçlarda düzelme gözlenirken fonksiyonel başarı değişim tedavisinden etkilenmez.