GİRİŞ ve AMAÇ: İntravitreal uygulanan bevasizumab, ranibizumab ve triamsinolon asetonid enjeksiyonlarının hastaların göz içi basıncı (GİB)’na olan etkilerini araştırmak.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Şubat 2011-Mayıs 2011 tarihleri arasında Fatih Sultan Mehmet Eğitim ve Araştırma Hastanesi göz kliniğine çeşitli retinal patolojiler (diyabetik retinopati, retinal ven tıkanıklığı, koroidal neovaskularizasyon vs.) nedeniyle başvuran ve sonrasında intravitreal enjeksiyon yapılan hastalar çalışmaya alınmıştır. Çalışmaya 20 bevasizumab (Grup 1), 20 ranibizumab (Grup 2) ve 20 triamsinolon (Grup 3) ilaç enjeksiyonu yapılan toplam 60 hasta dahil edildi. Olgular enjeksiyon öncesinde, enjeksiyon uygulandıktan sonra 1. günde, 1. haftada, 1. ve 3. aylarda değerlendirildi.
BULGULAR: Olguların takip süresinde 3 grup arasında GİB’da preop, 1.gün, 1.hafta değerleri bakımından anlamlı farklılık saptanmazken grup 3’te grup 1’e göre 1.ay GİB ortalaması (sırasıyla 18,85 mmHg, 14,25 mmHg) ve 3.ay GİB ortalaması (sırasıyla 19,20 mmHg, 14,45 mmHg) anlamlı derecede yüksek saptandı (p<0,01). Göz içi basıncın zamana göre değişiminde sadece grup 3’de GİB’da zamanla anlamlı olarak artış olduğu saptandı (p<0,01); diğer 2 grupta göz içi basıncındaki değişiklik anlamlı bulunmadı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: İntravitreal uygulanan bevasizumab, ranibizumab ve triamsinolon asetonid çeşitli retinal patolojilerde kullanılan etkili ajanlar olmalarına rağmen triamsinolon asetonid GİB’nı yükseltebilmektedir. Bu yüzden intravitreal triamsinolon (İVTA) yapılan hastalar enjeksiyon sonrası dönemde yakın takip edilmelidir.

INTRODUCTION: To examine the effects of intravitreal use of bevacizumab, ranibizumab and triamcinolone acetonide injections on intraocular pressure.
METHODS: This study was conducted among the patients who applied intravitreal injection for various retinal pathologies (diabetic retinopathy, retinal vein occlusion, choroidal neovascularization etc.) in Ophthalmology Clinics of Fatih Sultan Mehmet Training and Research Hospital between February and May 2011. 20 bevacizumab (Group 1), 20 ranibizumab (Group 2) and 20 triamcinolone injected (Group 3) patients, 60 in total, were included in this study. The cases were examined before and after injections within the period of the first day, first week, first and third months.
RESULTS: During the follow up period of cases, no significant change was found among three groups in terms of mean intraocular pressure average before the operation, within the first day and first week but in comparison to group 1, the average of intraocular pressure is found significant (p<0,01) in group 3 within the first (18,85 mmHg-14,25 mmHg) and third month (19,20 mmHg- 14,45 mmHg). Depending on time, a significant intraocular pressure difference was found solely in group 3. A significant intraocular pressure increase was found in group 3 in course of time but no significant difference was found in other groups.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Although intravitreal use of bevacizumab, ranibizumab and triamcinolone acetonide are effective agents in various retinal pathologies, triamcinolone acetonide may increase intraocular pressure. Thus, patients who are treated with intravitreal triamcinolone should be followed up closely after injection.

GİRİŞ ve AMAÇ: Obstrüktif uyku apne sendromu (OUAS), tekrarlayan hipoksi ve oksidatif stres nedeniyle önemli morbidite ve mortalite nedenidir. Çalışmamızda OUAS tanısı konan hastalarda deri bulgularının değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Polisomnografi (PSG) yapılmış OUAS’lı 475 hasta değerlendirildi. Çalışmaya ek sistemik hastalığı olmayan 18-55 yaş arasındaki 63 hasta dahil edildi. Demografik, laboratuar ve PSG bulguları kayıt edildi. Bütün hastaların dermatolojik muayeneleri yapıldı.
BULGULAR: Çalışma kriterlerine uyan hastaların tamamı erkekti ve ortalama yaş: 42.7±7.5, AHI: 29.4 ±19.3, BMI: 25.9±2.5, minimum oksijen satürasyonu: 79.4±8.9, ortalama oksijen satürasyonu: 93.1±2.7, oksijen desatürasyon indeksi: 28.9±21.4 olarak bulundu. Dermatolojik muayenede 16 hastada (%25.3) seboreik dermatit, 9 hastada (%14.2) kontakt dermatit, 8 hastada (%12.6) tinea infeksiyonu ve 8 (%12.6) hastada androgenetik alopesi en sık rastlanan dermatozlar olarak gözlendi. Seboroik dermatit, kontakt dermatit ve psöriyazisden oluşan inflamatuar dermatozlar ise 25 (%39.1) hastada gözlendi. Dermatolojik hastalıklar ve OUAS arasındaki ilişki istatistiksel olarak anlamlı bulunmadı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Son zamanlarda oksidatif stresin inflamatuvar dermatozların etyopatogenezinde rol oynayabileceği ileri sürülmektedir. Serimizde inflamatuar dermatozların yüksek oranda görülmesi bu teoriyi destekler niteliktedir.

INTRODUCTION: Obstructive Sleep Apnea Syndrome (OSAS) is an important reason of morbidity and mortality due to repetitious hypoxia and axidative stres. In our study, we aimed to evaluate the skin findings of the patients
who have diagnosed as OSAS.
METHODS: We evaluated 475 patients those who were diagnosed by polysomnographic (PSG) assesement. Sixty-three patients aged between 18-55 years who have no systemic disease were included in the study. Patient’s demographic, laboratory and PSG findings were recorded. Dermatologic examination was done for all patients.
RESULTS: All patients who were coming into line with the test study were all men, with a mean age 42.7±7.5, AHI: 29.4 ±19.3, BMI: 27.9±2.5, minimum okxygen saturation: 79.4±8.9, mean oxygen saturation: 93.1±2.7, oxygen desaturation index: 28.9±21.4. The most common dermatoses in dermatological examination were seborrheic dermatitis in 16 (25.3%) patients, contact dermatitis in 9 (14.2%) patients fungal infections in 8 (12.6%) patients and androgenetic alopecia in 8 (12.6%) patients. Inflammatory diseases such as seborrheic dermatitis, contact dermatitits and psoriasis were found in 25 (39.1%) patients. Relation between dermatological findings and OSAS was not found significant by statistically.

DISCUSSION AND CONCLUSION: Recently it is claimed that oxidative stress may play a role in the etiopathogenesis of inflammatory dermatoses. The high incidence of inflammatory dermatoses seems in our study support this theory.

GİRİŞ ve AMAÇ: Acil servise travma nedeniyle olan başvuruların önemli bir kısmını trafik kazaları oluşturmaktadır. Çalışmamızın amacı; bir yıl içinde üçüncü basamak bir eğitim araştırma hastanesi acil tıp kliniğine trafik kazası sonrası başvuran hastaların demografik özelliklerini, yaralanma tiplerini ve klinik yaklaşımımızı değerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Acil tıp kliniğine 01.01.2014 ve 31.12.2014 tarihleri arasında trafik kazası sonrası başvuran hastaların verileri değerlendirildi. Hastanenin bilgisayar tabanlı veri kayıt sistemi kullanılarak hastaların verilerine ulaşıldı. Hastaların yaş ve cinsiyetleri değerlendirildi. Kazanın oluş şekli, istenen tetkikler; kan tetkikleri, direkt grafi, ultrasonografi (USG), bilgisayarlı tomografi (BT), acil tıp kliniğinde travmaya yönelik odaklanmış ultrasonografi (FAST) yapılma sıklığı değerlendirildi. Travmadan etkilenen sistemler baş boyun, toraks, batın, üst ekstremite ve alt ekstremite olarak gruplandırıldı. Etkilenen sistem sayısı tek sistem, çoklu sistem ve etkilen sistem yok olarak gruplandırıldı. Branşlara göre istenen konsültasyon sayıları değerlendirildi. Vakalara istenen konsültasyon sayıları ise 1, 2, 3 ve 4 ve üzeri olarak gruplandırıldı. Hastaların kliniğimizden ayrılışları yatış, sevk, taburcu ve ölüm olarak gruplandırıldı. Hastaların yatış yapıldığı klinikler ve sevk edildiği klinikler değerlendirildi.
BULGULAR: 2014 yılında kliniğimize trafik kazası sonrası başvuran 2492 hasta çalışmaya dâhil edildi. Hastaların 1633 ‘ü (%66) erkek, 859 ‘u (%34) kadındı. Hastaların yaş ortalamaları 32,06 yıl olarak hesaplandı. Çalışmaya alınan 2492 hastanın 996 ‘sı (%40) araç içi iken, 1496 ‘sı (%60) araç dışı trafik kazasıydı. Hastaların 166’sında (%6,7) kazadan etkilenen sistem bulunmazken, 1413’ ünde (%56,7) etkilenen sistem sayısı tek, 916’ sında (%36,8) çoktur. Hastaların 973’ ünde (%39) etkilenen sistem baş ve boyun, 1119’ unda (%44,9) alt ekstremite, 765’ inde (%30,7) üst ekstremite, 338’ inde (%13,6) batın ve 317’sinde (%12,7) torakstır. Hastaların 1335’inde (%53,6) istenen tetkikler kan tetkiki, 1807’sinde (%72.5) röntgen, 1304’ ünde (%52.3) BT, 15’inde (%0.6) USG radyoloji ve 270’inde (%10.8) FAST acildir. Hastaların 1310’unda (%52.6) konsültasyon görülmezken, 904’ünde (%36.3) konsültasyon sayısı 1, 103’ünde (%4.1) 2, 26’ sında (%1) ve 49’unda (%2) 4 ve üzeri görülmektedir. En çok konsültasyon istenen branş ortopedidir. Hastaların 177’ si (%7.1) yatış, 2297’ sinde (%92.2) taburcu, 8’i (%0.3) ölüm ve 2’ si (%0.1) sevk nedeniyle takibi sonlanmıştır. En çok yatış yapılan branş ortopedidir. Mevsimlere göre vaka görülme oranları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmaktadır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Acil servis başvuruları içinde trafik kazaları önemli bir tutmaktadır. Bu hastaların yatış ve taburculuk sürecinde ilgili branş konsültasyonları, görüntüleme ve laboratuar tetkikleri önemli yer tutmaktadır. Bu bilgiler ışığında acil servislerin planlanmasına ve iyileştirilmesine devam edilmelidir. Gerek halkın travma öncesi önleme yöntemleri hakkında bilgilendirilmesi gerekse uygun merkezlere yönlendirilmesi için bilgilendirme çalışmaları yapılmalıdır. Böylece hastalara daha erken ve etkin müdahale sağlanabilecektir.

INTRODUCTION: Traffic accidents constitute an important part of the admission to the emergency department with trauma. The aim of this study; is to evaluate demographics, type of injury and our clinical approach of patients admitted to a third level education and research hospital after traffic accident in one year.
METHODS: The clinical data of patients who admitted to department of emergency medicine after a traffic accident between 1.1.2014 and 31.12.2014 date were evaluated. Patient’ s data was reached by using computer- based data recording system. Age and gender of the patients were evaluated. The type of accident, requested tests; blood tests, radiography, ultrasonography (USG), computed tomography (CT), focused assessment with sonography in trauma (FAST) by emergency physician were evaluated. Systems affected by the trauma were grouped in head and neck, thorax, abdomen, upper extremity and lower extremity. The count of affected systems were classified; single system, multiple systems and not affected system. The number of consultation based on branches was evaluated. The count of consultations were grouped; 1, 2, 3, 4 and more. The ending of the patients grouped as; hospitalization, referral, discharge and death. Clinics where patient was referred and clinics where patient was hospitalizated were evaluated.
RESULTS: 2492 patients were included in the study admitted to our clinic after a traffic accident in 2014. 1633 (66%) patients were male and 859 (34%) patients were female. The average age of the patients was calculated as 32.06 years. The 2492 patients in the study were 996 (40%) vehicle traffic accidents and 1496 (60%) nonvehicle traffic accidents.The count of affected systems were; 1413 (%26,7) patients single system, 916 (%36,8) patients multiple systems and 166 (%6,7) patients hasn’t affected system. 973 (39%) patients were affected from head and neck, 1119 (44.9%) patients from lower extremities, 765 (30.7%) patients from upper extremity, 338 (13.6%) patints from abdomen and 317 (12.7%) patients from the thorax. Count of consultations were in 1310 (%52,6) patients zero, in 904 (%36,3) patients one, in 103 (%4,1) patients two, in 26(%1) patients three and in 49 (%2) patients four and more. Most requested consultation branch was orthopedics. The ending of patients were in 177 (%7,1) patients hospitalization, in 2297 (%92,2) patients discharge, in 8 (%0,3) patients death and in 2 (%0,1) patients dispatch. The clinic that hospitalized most of the patients was ortopedics. According to the seasons cases there is a statistically significant difference between the incidence. According to this information improving and planning of emergency services should be continued.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Traffic accidents plays an important role in the admission of emergency services. Consultation, laboratory tests and imaging hold an important place on process of the admission and discharge of patients. Public should be informed about pre-trauma prevention methods and appropriate trauma centers. Thereby earlier and more effective intervention could be provided for patients.

GİRİŞ ve AMAÇ: Lateral epikondilit (LE) tedavisinde düşük enerjili lazer tedavisinin etkinliğini araştıran çalışmalarda çelişkili sonuçlar elde edilmesi nedeniyle bu çalışmada düşük enerjili lazer tedavisinin etkinliği araştırılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışma, polikliniğimize dirsek ağrısı şikayeti ile başvuran ve lateral epikondilit tanısı alan 18-75 yaş arası, 50 olgu, 57 dirsek üzerinde yapılmıştır. Olgular, rastgele örneklem yöntemine göre 25’er kişilik 2 gruba ayrıldı. Bir gruba lazer, bir gruba plasebo lazer verildi. Lazer grubuna 28 dirsek, plasebo grubuna 29 dirsek dahil edildi. Lazer grubu, 10 seans lazer (Endolaser 422, laser probe one diod laser, LP025, Enraf –Nonius) tedavisi aldı. Plasebo grubundaki 25 olguya da aynı protokol aynı uygulayıcı tarafından inaktif olarak verildi. Ayrıca her iki gruba buz tedavisi ve egzersiz verildi. Olgular tedavi öncesi, tedavi sonrası hemen ve tedavi sonrası 1. ay olmak üzere toplam 3 kez değerlendirildi.
BULGULAR: Tedavi sonunda Moudley testi, sağ el kavrama gücü ve sol dirsek basınç ağrı eşiği açısından plasebo grubu lazerle tedavi alan gruba üstündü. Tedavi sonrası 1. ayda Cozen testi, Moudley testi, sağ dirsek basınç ağrı eşiği değerlerinde lazer tedavi grubu plaseboya göre üstündü. Ayrıca tedavi sonrası 1. ayda VAS istirahat, VAS hareket, Hasta Bazlı Ön Kol Değerlendirme Anketi (HBÖKDA) tüm alt grupları, quick Disability of the Arm Shoulder and Hand (quick-DASH) disabilite ve iş skoru değerleri lazer tedavi grubunda plaseboya göre rölatif olarak üstündü. Mill’s testi ve VAS gece ağrısında her iki grupta tüm kontrollerde anlamlı düzelme saptanmış olup, gruplar arası fark yoktu. Ayrıca sol el kavrama gücü tüm kontrollerde, sol dirsek basınç ağrı eşiği 1. ay kontrolde, her iki grupta anlamlı düzelme göstermemiş olup, gruplar arası fark yoktu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Lateral epikondilit tedavisinde düşük doz lazer uygulamasına, özellikle fonksiyonel parametrelerde olumlu etkileri olması nedeniyle yer verilebilir.

INTRODUCTION: Because of the conflicting results in the previous studies investigating the efficacy of low energy laser therapy (LELT) in the treatment of patients with lateral epicondylitis (LE), the effectiveness of the LELT was investigated in this study.
METHODS: Fifty-seven patients between the ages of 18-75 years who were admitted to our outpatient clinic with elbow pain and diagnosed as LE were included in the study. The patients were randomly assigned to either the actual laser group or the placebo laser group. The patients were treated for 10 sessions with laser. We used Endolaser 422, laser probe one diod laser, LP025, Enraf –Nonius for the treatment in the actual laser group. The same unit was used for the placebo laser group, in which no laser beam was emitted. Patients were evaluated at baseline, at the end of the therapy and one months later
after the therapy.
RESULTS: Placebo group was superior over actual laser group in terms of Moudley test, rigth hand grip force and left elbow pain pressure threshold at the end of the therapy. Actual laser group was superior over placebo group in terms of Cozen test, Moudley test, and rigth elbow pain pressure threshold one months later after the therapy. Laser group was also superior over the placebo group in terms of VAS rest, VAS movement scores, Patient- Related Lateral Epicondylitis Evaluation test (PRTEE) all of supgroups, and quick-DASH disability and work scores one months later after the therapy relatively. Both groups showed significant improvements in Mill’s test and VAS night scores at the end of the therapy and one months later after the therapy. Both groups did not show any significant improvement in the left hand grip strenght at the end of the therapy. Also, both groups did not show significant improvement in the left elbow pain pressure thresold at one month later after the therapy. There was no significant difference between the groups.
DISCUSSION AND CONCLUSION: As a result of positive effects especialy on functional parameters, LELT could play a role in the treatment of patients with LE.

Kronik böbrek yetmezlikli hastalarda hemodializ tedavisi için hastanın fonksiyone bir arteriovenous fistulü veya grefti olması hem yaşam süresini uzatan hemde yaşam kalitesini arttıran önemli bir faktördür. Oluşturulan fistüllerde zamanla meydana gelen darlık veya tıkanıklıklara perkütan girişimlerle müdahale edilebilir ve bu girişimlerde en önemli komplikasyonlardan biriside rüptürdür. Bu vakada, perkütan girişim sonrası ven segmentinde rüptür meydana gelmiş, bu komplikasyon perkütan yollarla düzeltilememiş ve hastanın fistülünün devamlılığı cerrahi müdahele ile sağlanmıştır.

A functioning vascular access as an arteriovenous (av) fistula or an arteriovenous graft is a very important factor for patients undergoing hemodialysis on long-term survival and optimal quality of life. Percutaneous salvage is a possible treatment for occluded or stenotic segments of fistula but rupture can be seen as an important complication during these interventions. İn this case we reported a patient who had a rupture at venous side of the fistula during percutaneous intervention, ruptured was repaired surgically after failed percutaneous restoring technique.

Multipl skleroz (MS) tanısı ile takip edilen 26 yaşındaki kadın hasta kliniğimize kontakt lenslerini kullanırken gözlerinde meydana gelen pembe renk değişikliği nedeniyle başvurdu. MS nedeni ile son iki haftadır subkütan enjeksiyon şeklinde sistemik interferon beta-1b tedavisi görmekte idi. Sistemik interferon tedavisi devam ederken, takipte yeni kullanmaya başladığı kontakt lensleri ile de benzer renk değişikliği meydana geldiği görüldü. Literatürde sistemik ilaç kullanımına bağlı kontakt lenslerde pembe renk değişikliği ile ilgili benzer yayın bulunmamaktadır. Sistemik interferon tedavisi altındaki hastaların bu konuda bilgilendirilmesi faydalı olacaktır.

A twenty-six year-old female patient with the diagnosis of multiple sclerosis (MS) who was on interferon beta-1b therapy applied for pink appearance of her eyes when she wore her contact lenses. She was treated for multiple sclerosis and that she was recieving systemic interferon beta-1b treatment subcutaneously for the last two weeks. On followup, although she didn’t use additional medication, her newly fitted contact lenses were stained likewise with the pink color under interferone treatment. There was no report in the literature about pinkstaining of contact lenses due to systemic medication. As the use of drugs like systemic interferone increases, it’s good to inform contact lens users about such a side-effect.

Üriner sistem kanserlerinin en sık yerleşim yeri mesanedir. Mesane divertikülü içinden çıkan tümörler erken transmural yayılım ve yüksek histopatolojik evre ile karakterize olup mortalite ve morbiditesi daha fazladır. Mesane kanserlerinin kesin tanısı sistoskopi ve biyopsi sonucu histopatoloji ile konur. İntradivertiküler mesane tümörleri divertikül ağzının dar olduğu durumlarda ya da divertikülün mesane tabanında yerleştiği olgularda sistoskopide gözden kaçabilir. Ayrıca bu yöntemle ekstravezikal tümör yayılımı saptanamada yetersiz olabilir ve sistoskopi yatrojenik mesane ve üretra hasarı riski taşımaktadır. Oysa Manyetik Rezonans görüntüleme (MRG) multiplanar görüntüleme kapasitesi, yüksek yumuşak doku kontrast özelliği ile intradivertiküler tümör varlığının ve yayılımının saptanmasında etkilidir. Kontrast madde kullanılarak yapıların Manyetik Rezonans Görüntüleme tümör uzanımı hakkında ek bilgiler vermektedir. Bu çalışmadaki amacımız mesane divertikülü içinden çıkan tümörlerin tanısında Manyetik Rezonans görüntülemenin önemini vurgulamaktır.

The most frequent site for urinary tract cancers is the urinary bladder. Neoplasms originating in bladder diverticula are characterized by early transmural invasion and a tendency for higher histopathological grades which rise mortality and morbidity. The final diagnosis of bladder cancer is usually established with pathological findings provided from cystoscopy and biopsy of the lesion. Intradiverticular tumors cannot always be visualized in cystoscopy because of narrow diverticulum orifice or bladder base location of the diverticulum. These methods also cannot detect extravesical disease. Moreover, the cystoscopy procedure can cause iatrogenic injury in the urethra or bladder. Magnetic resonance (MR) imaging of the bladder provides direct multiplanar capabilities and soft-tissue contrast. MR has also capable of showing tumor existence and extend in diverticula of the bladder. Contrast administration helps to distinguish tumor borders from the adjacent tissues. Our aim of the study was to assume the role of MR imaging in diagnosis of carsinomas arising in urinary bladder diverticula.

Kompleks bölgesel ağrı sendromu (KBAS) etkilenen ekstremitede ağrı, şişlik, ödem, cilt değişiklikleri ve vazomotor instabilite ile karakterizedir. Patogenez tam olarak bilinmemekle birlikte çok sayıda hipotez mevcuttur ve birçok predispozan faktör tanımlanmıştır. Genellikle semptomlar ve fizik muayene bulguları ile tanı konur. KBAS tanısında gecikme ciddi fonksiyonel kısıtlılığa yol açabilir. Burada KBAS’ın erken tanınmasının önemini vurgulamak amacıyla total diz artroplastisi ve işaret parmağına enjektör batmasını takiben gelişen iki KBAS olgusu sunuyoruz.

Complex regional pain syndrome (CRPS) is characterized by swelling, pain, skin changes and vasomotor instability of the affected extremities. The pathogenesis is not completely understood, multiple hypotheses have been suggested and several predisposing factors have been identified. Clinical diagnosis is usually based on symptoms and physical findings. We report two cases of CRPS which involve knee after total knee artroplasthy and index finger after needle stick injury. In this report, we aimed to reveal the importance of early recognition of CRPS, as delay in diagnosis and proper treatment may have detrimental effect on the functional outcome.

Çocuk ve adolesanlarda bel ağrısı bilinenin aksine sık görülen bir durumdur. Hastanın yaşına, cinsiyetine ve aktivite düzeyine göre görülme sıklığı değişir. Büyük çocuk ve adolesanlarda küçük çocuklara göre, kızlarda erkeklere göre daha sık görülür. En sık bel ağrısı nedeni yetişkinlerde olduğu gibi mekanik nedenlerdir. Travma, enfeksiyon, malignite, nörolojik ve romatolojik hastalıklar da etyolojide akla gelmelidir. Hasta ve ailesinden alınacak iyi bir anamnez ve dikkatli bir fizik muayene tanı koymada oldukça önemlidir. Gerekirse laboratuvar ve görüntüleme yöntemlerinden destek alınabilir. Çoğunlukla konservatif tedavi yöntemleri ile tedavi sağlanabilir.

Contrary to the common belief, low back pain is a common condition in children and adolescents. Incidence varies due to age, gender and activity level of the patient. It is seen more frequently in older children and adolescents than younger children and in girls rather than boys. The most frequent reason is mechanic conditions like in adults. However in the etiology trauma, infection, malignancy, neurologic and rheumotological diseases should also come to mind. Taking appropriate anamnesis from the child and the family and a careful physical examination is very significant for the diagnosis. If necessary laboratory and imaging technics may be supportive. Mostly conservative treatment options provide treatment.