Microbiological Profiles and Antibiotic Resistance of Periprosthetic Knee and Hip Infections: A Retrospective Study

INTRODUCTION: The aim of this study was to investigate microbiological profiles and antimicrobial resistance of hip and knee periprosthetic joint infection (PJI).
METHODS: Patients over 18 years of age who underwent hip or knee primary arthroplasty between September 2018 and January 2022 were screened from the hospital database and retrospectively included in the study. Patients’ demographic data, periprosthetic tissue culture, and joint fluids’ antimicrobial resistances were evaluated.
RESULTS: A total of 51 patients with 66.7% being female were enrolled. The hip joint was infected in 62.7% of the patients. The most common causative pathogen identified was Coagulase-negative staphylococci (CoNS) (41.2%), followed by Staphylococcus aureus (23.5%) and Acinetobacter baumanii (23.5%). The proportion of A. baumanii in hip PJI was higher than that in knee PJI (p=0.02). Twenty-five of the detected Acinetobacter strains were resistant to carbapenems. The distribution of Gram-positive or Gram-negative microorganisms between the knee and hip PJI groups was not statistically significant (p>0.05). The infection was monobacterial in 56.9% of the patients. Polymicrobial pathogens were more likely to occur in the hip prosthetic joint than in the knee prosthetic joint, but no statistical difference was observed between the two groups (p>0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The predominant bacteria usually differ among different geographic area and location of the prosthesis. Knowing the causative agents and antimicrobial resistance is the basic strategy in infection management. Considering that there are limited evidence in literature about PJI’s, further studies are needed to accumulate knowledge and to analyze better microbiological profiles of PJIs.

Periprostetik Diz ve Kalça Enfeksiyonlarının Mikrobiyolojik Profilleri ve Antibiyotik Direnci: Retrospektif Bir Çalışma

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, kalça ve diz periprostetik eklem enfeksiyonlarının mikrobiyolojik profillerini ve antimikrobiyal direncini araştırmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Eylül 2018-Ocak 2022 tarihleri arasında kalça veya diz primer artoplastisi geçiren 18 yaş üzeri hastalar hastanenin veri tabanından tarandı ve çalışmaya dahil edildi. Hastaların demografik verileri, periprostetik doku kültürü ve eklem sıvılarının antimikrobiyal dirençleri değerlendirildi.
BULGULAR: Çalışmaya %66,7’si kadın olmak üzere toplam 51 hasta dahil edildi. Hastaların %62,7’sinde kalça ekleminin enfekte olduğu görüldü. En yaygın patojen koagülaz-negatif stafilokok (%41,2) olarak saptanmış olup, bunu Staphylococcus aureus (%23,5) ve Acinetobacter baumannii (%23,5) izledi. A.baumannii’nin oranı kalça periprostetik eklem enfeksiyonlarında diz periprostetik eklem enfeksiyonlarından daha yüksek saptandı (p=0,02). Saptanan Acinetobacter türlerinin %25’i karbapenemlere karşı dirençlidir. Diz ve kalça periprostetik eklem enfeksiyonları grupları arasında gram-pozitif veya gram-negatif mikroorganizmaların dağılımı istatistiksel olarak anlamlı değildir (p>0,05). Hastaların %56,9’unda enfeksiyon monobakteriyeldir. Patojenlerin polimikrobiyal olma olasılığı kalça protezlerinde diz protezlerine göre daha fazla olmasına rağmen iki grup arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildir (p>0,05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Dominant bakteri genellikle farklı coğrafi bölgelere ve protez lokasyonuna göre değişmektedir. Enfeksiyona neden olan ajanın izole edilmesi ve antimikrobiyal direncin bilinmesi, enfeksiyon yönetiminde temel stratejidir. Literatürde periprostetik eklem enfeksiyonları konusunda bulguların sınırlı olduğu göz önüne alındığında bilgi birikimi ve periprostetik eklem enfeksiyonlarının mikrobiyolojik profillerinin daha iyi analiz edilmesi için daha fazla çalışma gereklidir.