Tip II Diabetes Mellituslu Hastalarda Düşük Molekül Ağırlıklı Heparinin Mikroalbuminüri Düzeylerine Etkisi

GİRİŞ ve AMAÇ: Diyabetik nefropati %20-40 arasında değişen sıklıkla ve yüksek mortalitesi ile diyabetin major komplikasyonlarından biridir. Bilinen klasik tedavi yaklaşımları dışında nefropatinin ilerlemesi ve önlenmesi amacıyla değişik tedavi modaliteleri gerekmektedir. Bu çalışmanın amacı düşük molekül ağırlıklı heparin olan nadroparinin mikrolabuminüri üzerine etkilerini araştırmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmaya dahiliye polikliniği ve servisinden takipli 30-70 yaşları arasında 44 Tip II Diabetes Mellituslu hasta dahil edildi. Bunlardan rastgele seçilen 22 hastaya 1 ay süreyle LMWH olan nadroparin 3075 IU dozunda günde iki kez deri altı verildi. Diğer 22 hasta kontrol grubu olarak herhangi bir tedavi almadan takip edildi.
BULGULAR: Nadroparin kullanan hastaların bazal ve 1 aylık tedavi sonrasında üre (43.2±18.3 ve 34.9±7.9) ve kreatinin (1.13±0.32 ve 0.9±0.3) değerlerinde anlamlı oranlarda azalma saptanmıştır (p<0.05). Bu arada kontrol grubunda bazal ve bir ay sonraki değerleri arasında anlamlı fark saptanmadı (p>0.05). Hastaların 1 aylık tedavi süresi sonrasında kreatinin klirensi değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı olmayacak şekilde hafif bir artış saptandı (p>0.05). Nadroparin tedavisi sonrasında hastalarda %15’lik bir düşüş sağlansada mikroalbuminürideki değişimde (137.6±99.3 ve 116.4±114.1) anlamlı düzeylerde değildi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Sonuç olarak çalışmamızda istatistiksel olarak anlamlı olmasa da LMWH olan nadroparin uygulaması sonrasında mikroalbüminüri seviyelerinde belli oranlarda düşüş sağlanmış olup mikroalbuminürisi bulunan hastalarda standart tedavinin bir parçası olmasa bile tedavinin yetersiz kaldığı durumlar da dikkate alınması gerektiğini düşünmekteyiz.

The Effects of Low Molecular Weight Heparin on Microalbuminuria in Patients with Type II Diabetes Mellitus

INTRODUCTION: Diabetic nephropathy is one of the major complications of diabetes, with a frequency of 20-40% and high mortality. Different treatment modalities are required for the progression and prevention of nephropathy apart from the conventional treatment approaches. The present study aims to investigate the effects of low molecular weight heparin, Nadroparin on microalbuminuria.
METHODS: Forty-four Type II diabetic patients between the ages of 30-70 who were followed up from the internal medicine outpatient clinic and service were included in this study. Nadroparin, an LMWH for one month, was administered subcutaneously at a dose of 3075 IU to randomly selected 22 patients. The other 22 patients were followed up without any treatment as a control group.
RESULTS: There was a significant decrease in urea (43.2±18.3 and 34.9±7.9) and creatinine (1.13±0.32 and 0.9±0.3) values between basal and after 1-month treatment of Nadroparin (p<0.05). Meanwhile, there was not any significant difference between the basal values and values after in the control group (p>0.05). There was a slight increase in creatinine clearance values after one month of treatment, which was not statistically significant (p>0.05). Although a 15% decrease in patients was achieved after treatment with Nadroparin, the change in microalbuminuria (137.6±99.3 and 116.4±114.1) was not significant.
DISCUSSION AND CONCLUSION: As a result, in our study, although it was not statistically significant, there were a decrease of microalbuminuria levels after the application of Nadroparin with LMWH, and our findings suggest that it should be considered in patients with microalbuminuria, even if it is not a part of standard treatment.