GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada, non spesifik kronik low back pain (nCLBP) tanılı hastalarda Virtual Reality (VR)-based Wii Fit Yoga uygulamaları ile konvansiyonel egzersiz tedavisinin ağrı, fonksiyonellik ve miyofasyal trigger point (MTrP) parametreleri üzerine etkinliklerinde bir farklılık olup olmadığını değerlendirmeyi amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışma, 34 hasta üzerinde gerçekleştirildi. Hastalar, Wii Fit Yoga uygulaması grubu ve konvansiyonel egzersiz grubu olmak üzere ikiye ayrıldı. Wii Fit Yoga grubuna; haftada beş gün, günde 45 dk ve altı hafta boyunca Nintendo Wii (Nintendo, Kyoto, Japan) ile bel bölgesine yönelik the half-moon pose, lunge pose, single leg extension, torso-twist pose, tree pose, warrior pose gibi hareketleri içeren yoga uygulaması yaptırıldı. Aynı süre ve frekansta konvansiyonel egzersiz grubuna germe, güçlendirme, postur egzersizlerinden oluşan ev egzersizi programı reçete edildi. Tedavi öncesi ve sonrası ağrı, fonksiyonellik parametreleri değerlendirildi. MTrP’ler algometre ile kantitatif olarak ölçüldü.
BULGULAR: Tedavi öncesi ve tedavi sonrası bütün ağrı skorlarında, fonksiyonellik parametrelerinde, algometre ölçümlerinde; her iki grupta da istatistiksel olarak anlamlı bir düzelme görülürken (p<0.001), gruplar arası kıyaslama yapıldığında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık görülmemiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: nCLBP tanılı hastalarda VR-based Wii Fit Yoga uygulamasının ağrı, fonksiyonellik, MTrP parametreleri üzerine etkili olduğu, konvansiyonel egzersiz tedavilerine alternatif bir yaklaşım olabileceği akılda tutulmalıdır. Bu konuda daha fazla hasta popülasyonu ile ve daha uzun takip sürelerinin olduğu çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır.

INTRODUCTION: This study aims to investigate whether or not there was a difference in the efficacy of conventional exercise (CE) treatment and virtual reality (VR)-based Wii Fit yoga applications on the parameters of pain, functionality and myofascial trigger points (MTrP) in patients with non-specific chronic low back pain (nCLBP).
METHODS: This study was conducted on a total of 34 patients separated into two groups as the Wii Fit Yoga group and the CE group. In the Wii Fit group, yoga was performed with the Nintendo Wii device for 45 mins, five days a week, for six weeks. The yoga poses included the half-moon, lunge, single-leg extension, torso-twist, tree, and warrior directed at the lower back area. For the CE group, a home exercise program was prescribed comprising stretching, strengthening and posture exercises to be performed at the same frequency and for the same duration as the yoga group. Pain, MTrP's and functionality parameters were evaluated before and after treatment.
RESULTS: Following treatment, a statistically significant improvement was observed in all the pain scores, functionality parameters and algometer measurements compared to the baseline values in both groups (p<0.001). No statistically significant difference was determined between the groups.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The application of VR-based Wii Fit Yoga was effective on pain, functionality and MTrP in patients with nCLBP and should be considered as an alternative approach to CE treatment. There is a need for further studies on this subject with larger patient populations and a longer follow-up period.

GİRİŞ ve AMAÇ: Kullanıcıların memnuniyetinin ölçümü, evde sağlık hizmetlerinde kalitenin değerlendirilmesi için kullanılan önemli göstergelerden biridir. Bu çalışmanın amacı, evde sağlık hizmeti alan hasta ve yakınlarının memnuniyetini değerlendirmektir.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmada evde sağlık hizmeti alan hasta ve yakınlarının memnuniyeti Evde Sağlık Hizmetleri Hasta Deneyimi Anketi kullanılarak ölçülmüştür. Anket 375 kişiye uygulanmış ve elde edilen veri SPSS (Statistical Package for Social Sciences for Windows 22) programı kullanılarak analiz edilmiştir. Grupların sayısal olarak karşılaştırılmasında Mann Whitney U testi ve Kruskal Wallis testi kullanılmıştır.
BULGULAR: Katılımcıların %84’ü, sunulan hizmetlerin beklentilerini karşıladığını ifade etmiştir. Anket uygulanan kişilerin cinsiyeti ve eğitim seviyesi ve anket uygulanan kişiye göre (hasta/hasta yakını) değerlendirildiğinde memnuniyet düzeyinde istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunamamıştır (sırasıyla p=0,109; p=0,089 ve p=0,916). Ancak yaş grupları arasında memnuniyet düzeyinde anlamlı bir farklılık vardır (p=0,038). Memnuniyetin en yüksek olduğu yaş grubunun 50-59 yaş, en düşük olduğu grubun ise 49 yaş ve altı olduğu görülmüştür. Katılımcıların büyük çoğunluğu (%91) hizmeti başka insanlara tavsiye edebileceklerini ifade etmişlerdir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmamızın sonucuna göre hasta ve hasta yakınlarının evde sağlık hizmetinden büyük oranda memnun oldukları görülmektedir.

INTRODUCTION: Measuring the users’ satisfaction is one of the crucial indicators used in the evaluation of quality in home health services. In this study, we aimed to measure the satisfaction of patients and their relatives who received home health care.
METHODS: In this study, the satisfaction of the patients and their relatives receiving health care at home was measured using the Home Health Services Patient Experience Questionnaire. The questionnaire was applied to 375 people and the data obtained were analyzed using the SPSS (Statistical Package for Social Sciences for Windows 22) program. In the numerical comparison of the groups, the Mann-Whitney U test and Kruskal Wallis test were used.

RESULTS: The findings showed that 84% of the participants stated that the services provided met their expectations. No statistically significant difference was found in the satisfaction level of the respondents according to the sex and education level of the respondents and the subject (patient/patient relatives) (p=0.109; p=0.089 and p=0.916, respectively). However, there was a significant difference in satisfaction level among age groups (p=0.038). The age group with the highest satisfaction was 50-59 years old and the group with the lowest was 49 years old and below. The majority of the participants (91%) stated that they could recommend the service to other people.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The findings obtained in this study suggest that the patients and their relatives are mostly satisfied with home healthcare.

GİRİŞ ve AMAÇ: Tanımsal olarak idiyopatik (genetik) jeneralize epilepsinin (IJE) kriterlerinde fokal Elektroensefalografi (EEG) anormallikleri yoktur, kranyal görüntülemeleri normaldir, fokal veya lateralize nöbet bulgusu da yoktur. Buna rağmen, uzun dönem izlemler sonrasında EEG'lerin sık olarak lokalizasyonda devamlı ve tutarlı biçimde fokal anormallikler içerebileceği gösterilmiştir. Bu çalışmada, tespit edilen fokal bulguların klinik olarak anlamlılığını, yapısal bir lezyonla, febril konvülziyon, travma, status varlığı ile ilişkisini, fokal bulgu olan ve olmayan hastalar arasında fark olup olmadığını belirlemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmada, epilepsi polikliniğinde takip edilen, International League against Epilepsy tarafından IJE kriterlerine uyan 48 hasta (29 Kadın + 19 Erkek) retrospektif olarak değerlendirildi. Hastalar, doğum ve gelişim öyküsü, anne- baba arasında akrabalık, aile öyküsü, febril konvülziyon, travma, status, merkezi sinir sistemi enfeksiyonu varlığı açısından sorgulandı. EEG'lerinde en az bir kayıtta saptanan unilateral deşarjlar, unilateral başlayıp jeneralize olan deşarjlar veya %50'den fazla voltaj asimetrisi gösteren deşarjların olması fokal bulgu olarak kabul edildi. Hastaların tümüne epilepsi protokolüne uygun kranyal manyetik rezonans (MR) incelemesi yapıldı. İstatiksel değerlendirmede "t-testi" ve "ki-kare" testi kullanıldı. İstatiksel açıdan p<0.05 değeri anlamlı kabul edildi.
BULGULAR: Bu çalışmada, fokal bulgunun yüzdesi %54.2 olarak saptanırken, en yüksek oran Juvenil Myoklonik Epilepsili hastalarda görüldü. Değerlendirilen tüm parametreler için EEG'de fokal bulgu ve beraberinde Kranyal MR'da anomali bulunması arasında anlamlı bir ilişki yoktu. Çalışmada 26 hastanın en az bir EEG'sinde fokal bulgu, beş hastanın Kranyal MR'ında anormallik, beş hastada hem EEG'de fokal bulgu hem de Kranyal MR'da anormallik saptandı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Fokal bulgu oranı, %54.2 ile literatürden minimal daha yüksekti. Ancak bu hastaların çoğunda diğer iki EEG'leri fokal bulgu içermiyordu ve baktığımız parametreler ile fokal bulgu arasında ilişki bulunmuyordu. Bu bulgular ışında, beyinde yapısal bir bozuklukla EEG'deki fokal bulguların ilişkilendirilemeyeceğini, ilişkili olabilmesi için daha sebat eden bulgular olması gerektiğini düşündük. İnteriktal fokal epileptik deşarjların yorumlanmasında dikkatli olunmalıdır. Bu fokal değişiklikler prognozla ilişkili olabilir, ancak bunun daha fazla araştırılması gerekir.

INTRODUCTION: As a definition, idiopathic (genetic) generalized epilepsy (IGE) diagnostic criteria do not involve focal electroencephalography (EEG) anomalies, the patients have cranial imaging findings within normal limits and focal or lateralized seizures are absent. After long-term observations, it is shown that the EEG findings may include continuous and consistent focal anomalies. The present study aims to determine the clinical significance of focal EEG findings and to determine the relationship between these findings and structural lesions.
METHODS: Forty-eight patients were selected according to IGE diagnostic criteria determined by International League against Epilepsy. These patients were interviewed concerning family and personal medical history. In the EEGs unilateral discharges, discharges that start unilaterally and generalize, and discharges that showed amplitude asymmetry, more than 50% were defined as focal findings. Cranial Magnetic Resonance Imaging (MRI) protocol for epilepsy was performed on all of the patients.
RESULTS: Focal EEG findings were present in 54.2%; the highest ratio was in patients with juvenile myoclonic epilepsy. Focal findings in EEGs did not have any significant relationship with Cranial MRI abnormalities. The findings showed that 26 patients had focal findings at least one of three EEGs of 26 patients; five patients had abnormal cranial MRI findings; five patients had both focal EEG findings and abnormal cranial MRIs.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The ratio of focal findings was higher with 54.2%. However, in these patients, two out of three EEGs did not have any focal findings, and there was not any correlation between focal findings and any of the parameters. It was concluded that the focal findings in EEGs are not necessarily related to a cranial structural anomaly and the focal EEG findings should be persistent to be related to such anomalies. These focal disturbances may be related to the prognosis; however, further research is needed for a definite conclusion.

GİRİŞ ve AMAÇ: Diyabetes Mellitus mikrovasküler ve makrovasküler komplikasyonlara sebep olarak önemli bir mortalite ve morbidite sebebi oluşturur. Diyabette erken tanı konulması ve glisemik kontrolün sağlanması ile bu önlenebilir. Diyabet tanısı konmasında açlık glukoz, random glukoz, OGTT ve HbA1C düzeyleri ölçümü benimsenmiştir. Bu ça- lışmada yatan hasta popülasyonunda HbA1C bakılması ile yeni tanı DM saptama oranına bakılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif çalışmaya 2015 yılında Fatih Sultan Mehmet Eğitim ve Araştırma Hastanesi İç Hastalıkları Kliniği’nde yatan, HbA1C düzeyine bakılmış olan tüm hastalar dahil edilmiştir. Hastaların random glukoz, BUN, kreatinin ve açlık glukoz değerleri, yaş, cinsiyet, primer yatış nedenleri kaydedilmiştir. HbA1C 6.5 ve üstü olması durumunda yeni diyabet tanısı konulmuştur. Hastalar daha önce diyabet tanısı olan, yeni diyabet tanısı alan ve diyabeti olmayan olarak üç gruba ayrılmıştır.
BULGULAR: Bin elli yedi hastanın %29.7’sinde daha önce diyabet tanısı mevcuttur (Grup 1), %7.5'ine yatışı sırasında yeni tanı konmuştur, %62.8’inde diyabet yoktur. Gruplar arasında yaş ve cinsiyet açısından farklılık bulunmamıştır. HbA1C, açlık glukoz ve random glukoz düzeylerinde Grup 1 ve Grup 2 arasında anlamlı farklılık bulunmamıştır. Grup 3’teki hastaların BUN değerleri Grup 1’deki hastalardan düşüktür. Grup 1’in kreatinin değerleri Grup 3’ten yüksek bulunmuştur. Gruplar arasında yatış süreleri ve mortalite açısından anlamlı farklılık saptanmamıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bir yıl içerisinde dahiliye kliniğinde yatan hastalarda yeni tanı DM saptama oranı %7.5 bulunmuştur. Yüksek riskli popülasyonlarda, yatan hastalarda HbA1C’nin rutin ölçülmesi daha önce tanı almamış hastaları belirleyerek diyabetin erken tanınmasını sağlayabilir.

INTRODUCTION: Diabetes Mellitus (DM) is a significant cause of mortality and morbidity and may lead to microvascular and macrovascular complications. This can be prevented through early diagnosis of diabetes and achieving glycemic control. Measurement of the fasting glucose, random glucose, oral glucose tolerance test (OGTT) and HbA1C levels have been adopted in the diagnosis of diabetes. This study has searched for DM diagnosis rate using HbA1C measurements in the inpatient population.
METHODS: This retrospective study included all inpatients whose HbA1C levels were measured at the Internal Diseases Clinic of Fatih Sultan Mehmet Training and Research Hospital in 2015. Glucose, blood urea nitrogen (BUN), creatinine, fasting glucose levels, age, gender and primary causes of admission of the patients were recorded. The patients, who had HbA1C value of 6.5 or more, were defined as newly diagnosed DM. Before this study, the patients were included in three groups as patients with a previous diabetes diagnosis, patients with a new diabetes diagnosis and patients with no diabetes diagnosis.
RESULTS: Among 1057 patients included in this study, 29.7% had past diabetes diagnosis (Group 1), 7.5% were newly diagnosed diabetes, while 62.8% patients have no diabetes. No statistically significant difference was found concerning age and gender distribution. No significant difference was found between the HbA1C, fasting glucose and random glucose levels of Group 1 and Group 2. BUN levels of the patients in Group 3 were lower than those in Group 1. Creatinine levels of Group 1 were higher than in Group 3. No significant difference was identified concerning the duration of hospital stay and mortality between the groups.
DISCUSSION AND CONCLUSION: New DM diagnosis rate was 7.5% among the patients admitted to the internal diseases clinic within a year. Besides, in the high-risk population of inpatients, the routine HbA1C measurement may lead to early diagnosis by increasing the undiagnosed patient rate.

Konjenital şilöz asit (ŞA), şilözün nadiren periton boşluğunda birikimidir ve genellikle üç aylıktan küçük bebeklerde görülür. Bu yazıda, konjenital hipotiroidizm varlığında 34 haftalık rutin fetal ultrasonda prenatal olarak saptanan konjenital ŞA olgusu sunulmuştur. Tiroid hormon takviyesi, yüksek orta zincirli trigliseritlerden oluşan bir diyet ve oktreotid uygulamasından oluşan tedavi uygulandı. Bildiğimiz kadarıyla, bu literatürde tanımlanan konjenital hipotiroidizm varlığında ikinci ŞA olgusudur.

Congenital chylous ascites (CA) is the rare accumulation of chyle in the peritoneal cavity, often occurring in infants under three months of age. In this case study, we report a case of congenital CA detected prenatally on routine 34-week fetal ultrasound in the presence of congenital hypothyroidism. Treatment consisting of thyroid hormone supplementation, a diet high in middle-chain triglycerides and octreotide administration was undertaken. To our knowledge, this is the second case of CA in the presence of congenital hypothyroidism described in the literature.

Trombotik trombositopenik purpura (TTP) nadir görülen pek çok sistemi etkileyen bir hastalıktır. TTP, ateş, trombositopeni, hemolitik anemi, böbrek ve nörolojik fonksiyon bozukluğu oluşturabilir. En sık santral sinir sistemi ve böbrekler etkilenir. Nörolojik bulgular; baş ağrısı, mental değişiklikler, şuur durumunda değişiklik, nöbetler ve fokal nörolojik defisitler olarak ortaya çıkabilir. Baş ağrısı, ajitasyon ile acil servise başvuran ve TTP tanısı konan bir hasta sunuyoruz.

Thrombotic thrombocytopenic purpura (TTP) is a rare disease affecting many systems. TTP may be associated with fever, thrombocytopenia, hemolytic anemia, kidney and neurological dysfunction. Central nervous system and kidneys are frequently affected by TTP. Neurological symptoms include headache, mental disturbance, and changes in consciousness, seizures and focal neurological deficits. In this case study, we present a patient who was admitted to the emergency department with headache and agitation and was diagnosed as TTP.

İdiyopatik maküla deliği, vitreomaküler ara yüzey problemleri arasında yer alan anatomik ve fonksiyonel bir retina patolojisidir. İç limitan membrana (ILM) yönelik değişik uygulamaların, delik kapanmasında ve görsel iyileşmede vitreoretinal cerrahiye bazı avantajlar kazandırdığı düşünülmektedir. Çok ince ve görülmesi kolay olmayan ILM’ye yönelik geliştirilen yeni vitrektomi teknikleri ve kullanıma giren yeni boyalar sayesinde tedavide başarı şansı artmıştır.

Idiopathic macular hole is a vitreomacular interface disease and an anatomical and functional retinal pathology. Different treatment alternatives on the internal limiting membrane (ILM) in patients with an idiopathic macular hole (MH) result in a high MH closure rate and improvement in visual function. ILM is very transparent and thin, but the usage of new dyes and the development of microincision surgery improve both closure rate and visual recovery.