GÝRÝÞ ve AMAÇ: Ýnflamasyonun, aterosklerozda hem baþlangýçta hem de progresyonda rolü olduðu bilinmektedir. C-reaktif protein ve albüminin her ikisi de inflamasyonun bir göstergesidir ve ateroskleroz ile baðlantýlýdýr. C-reaktif proteinin albümine oranýnýn (CAR), C-reaktif protein ve albümin arasýndaki dengeyi yansýttýðý ve sistemik inflamasyonda prognostik önemi olduðu düþünülmektedir. CAR ile akut iskemik inme arasýndaki iliþki henüz bilinmemektedir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2016-Ocak 2018 tarihleri arasýnda hastanemiz nöroloji bölümünde yatan 477 hasta ile enfeksiyonu ve bilinen tiroid hastalýðý olmayan 189 kontrol olgusu incelendi. Ýlk 24 saat içinde baþvuran hastalarýn inme þiddeti Ulusal Saðlýk Enstitüsü Ýnme Ölçeði (NIHSS) puaný ile deðerlendirildi. CAR ile inme þiddeti, erken prognoz ve etyolojik alt tipler arasýndaki iliþki deðerlendirildi.
BULGULAR: Hastalarýn ortalama yaþý 69.54±12.8 yýl, %52.2’si erkek ve %47.8'i kadýndý. Ortalama CAR deðerleri hasta grubunda 66.79±9.0, kontrol grubunda 36.19±3.56 idi. Ýki grup arasýnda anlamlý fark vardý (p<0.001). NIHSS'ye göre sýnýflandýrýlan hafif, orta ve aðýr gruplarda (<8, 8-14,>14) CAR deðerleri açýsýndan belirgin farklýlýk vardý (60.7±8.5; 87.7±9.53; 89.04±12.02) (p=0.0019). Aterotrombotik grupta ve kardiyoembolik grupta ortalama CAR deðeri sýrasýyla 94.553±9.36 ve 60.974±9.36 idi ve iki grup arasýnda anlamlý fark vardý (p=0.004). Erken prognoz açýsýndan, iyi prognozlu hastalarýn (mRS= 0-2) ve kötü prognozlu (mRS= 3-6) hastalarýn ortalama CAR deðerleri sýrasýyla 60.72±8.86 ve 85.16±9.33 idi. CAR deðerleri ile erken prognoz arasýnda güçlü bir istatistiksel iliþki vardý (p<0.001). Yaþ ve cinsiyete göre istatistiksel olarak anlamlý bir iliþki bulunamadý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Yüksek CAR deðerlerinin inme þiddeti, kötü erken prognoz ve aterotrombotik inme ile iliþkili olduðunu gösteren bulgular, bu deðerlerin inmenin prognozu ve etyolojik alt tipleri için öngörücü bir belirteç olarak kullanýlabileceðini düþündürmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Lomber spinal stenoz (LSS), bel aðrýsý veya bel aðrýsý olmadan ortaya çýkabilen, bel omurgasýndaki nöral ve vasküler elemanlar için mevcut alanýn azalmasýyla iliþkili klinik bir kalça veya alt ekstremite aðrýsý sendromudur. Bu çalýþmanýn amacý, dejeneratif LSS hastalarýnda lomber dekompresyonun klinik ve radyolojik sonuçlarýný analiz etmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Haydarpaþa Numune Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Nöroþirürji Kliniðinde dejeneratif LSS'li hastalar geriye dönük olarak incelendi. Radyolojik deðerlendirmeler manyetik rezonans görüntülemeyle Extreme PACS sistemi (2010) ile ölçüldü. Klinik sonuçlar VAS ve JOA skorlarý ile deðerlendirildi. Sonuçlar için Odom kriterleri kullanýldý.
BULGULAR: Altmýþ beþ yaþ üstü dejeneratif LSS'li 35 hastaya posterior dekompresyon ameliyatý uygulandý. Katýlýmcýlarýn %40'ý (n=14) erkek, %60'ý (n=21) kadýndý. Ortalama yaþ 63,34±8,08 yýldý. Alan ölçümleri, modifiye edilmiþ alan ölçümleri, sað ve sol lateral girintinin AP çap ölçümleri, sað ve sol lateral transvers AP çap ölçümleri, sað ve sol nöral foramen AP çap ölçümleri ameliyat sonrasýnda belirgin artma gösterdi. VAS ve JOA skorlarýnýn ameliyattan sonra azaldýðý tespit edildi. Odom kriterlerine göre; 14 hastadan mükemmel, 12 hastadan iyi, 9 hastadan orta sonuç alýndý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Cerrahi sonrasý VAS ve JOA skorlarýndaki iyileþme yönünde azalmalar belirgindir. Cerrahi sýrasýnda foraminotomi ve lateral girintinin geniþlemesi, 65 yaþýn üzerindeki dejeneratif LSS hastalarýnýn yaþam kalitesini artýrmýþ ve postoperatif radyolojik belirteçleri iyileþtirmiþtir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþma, saðlýk çalýþanlarýnda gündüz uykululuk, uyku kalitesi ve psikolojik belirtileri araþtýrmak ve aralarýndaki iliþkiyi incelemek amacýyla yapýldý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalýþma, tanýmlayýcý kesitsel ve gözlemsel özelliktedir. Ýstanbul ilinde bulunan altý kamu saðlýk kurumunda görev yapan gönüllü saðlýk çalýþanlarý çalýþmaya dahil edildi. Sosyodemografik bilgileri sorgulayan kiþisel bilgi formu, Epworth Uykululuk Ölçeði (EUÖ), Pittsburgh Uyku Kalite Ýndeksi (PUKÝ) ve psikolojik belirti durumunu belirleyen Kýsa Semptom Envanteri (KSE) tüm katýlýmcýlar tarafýndan dolduruldu.
BULGULAR: Yaþ ortalamasý 32,10 (±8,83) yýl olan %22,9 erkek toplam 1126 gönüllünün verileri analiz edildi. Saðlýk çalýþanlarýnda aþýrý gündüz uykululuk hali, düþük uyku kalitesi ve psikopatolojik belirtiler normal popülasyona göre yüksek saptandý; sýrasýyla %19,2, %52,0, %45,7 idi. Cinsiyet, meslek grubu, mesai türü ve nöbet sayýsý deðiþkenlerine göre EUÖ ve PUKÝ skorlarýnda istatistiksel olarak anlamlý farklýlýk saptandý. EUÖ ve PUKÝ skorlarý ile psikopatolojik belirtiler arasýnda anlamlý iliþki gözlemlendi (p=0,000). Psikopatoloji belirtileri olanlarda mesai türüne göre gündüz uykululuk hali ve uyku kalitesi açýsýndan fark görülmedi (p>0,05).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Saðlýk çalýþanlarýnda aðýr iþ yükü ve iþ stresi uyku problemlerine ve psikolojik belirtilere neden olmaktadýr. Kaliteli ve verimli saðlýk hizmetleri için saðlýk çalýþanlarýnýn çalýþma koþullarý ve saatleri düzenlenmeli, stres yönetimi ve uyku hijyeni eðitimi verilmelidir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Dünya çapýnda bir pandemiye neden olan koronavirüs hastalýðý (COVID-19), çeþitli organ ve sistemleri bozmaktadýr. COVID-19'un tiroid ekseni üzerindeki etkileri belirsizliðini korumaktadýr. Bu çalýþmanýn amacý, COVID-19 hastalarýnda tiroid fonksiyon testlerindeki deðiþiklikleri incelemek ve bu deðiþikliklerin prognozu öngörmedeki etkinliðini deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif çalýþma, COVID-19 þüphesiyle acil servise baþvuran 1891 yetiþkin hastada yürütüldü. COVID-19 tanýsý revers transkriptaz-polimeraz zincir reaksiyonu (rt-PCR) ile doðrulandý ve hastalar COVID-19 olan ve olmayan olarak iki gruba ayrýldý. COVID-19 hastalarý klinik þiddet ve prognozlarýna göre gruplara ayrýldý. Gruplar serbest triiyodotironin (FT3), serbest tiroksin (FT4) ve tirotropin (TSH) düzeyleri açýsýndan karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Çalýþmaya alýnan hastalarýn %54.7'sinin COVID-19 olduðu laboratuvar testi ile doðrulandý. COVID-19 hastalarýnda hastaneye yatma oraný %56.7, yoðun bakým ünitesine kabul oraný %7,7 ve hastane içi ölüm oraný %5.4’tü. COVID-19 hastalarýnýn çoðu (%60.1) ötiroiddi. COVID-19 olan hastalarda COVID-19 olmayan hastalara kýyasla hipertiroidi (aþikar %3.7-%1.3, p=0.001; ikincil %13.6-%4.6, p<0.001) ve tiroid dýþý hastalýk sendromu [non-Thyroid illness Syndrome (NTIS)] (%18.9-%3.0, p<0.001) görülmesi daha yaygýndý. COVID-19'lu hastalarda, COVID-19 olmayanlara kýyasla daha düþük TSH ve FT3 düzeyleri ve daha yüksek FT4 düzeyleri vardý (p<0.001). Benzer þekilde COVID-19 hastalarý arasýnda hayatta kalanlara kýyasla ölen hastalarda daha düþük TSH ve FT3 ve daha yüksek FT4 seviyeleri görüldü (p<0.001).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Düþük TSH ve FT3 düzeyleri ile birlikte yüksek FT4 seviyeleri COVID-19'un akut fazýnda ortaya çýkan bir NTIS tipini temsil edebilir. Bu model, COVID-19 hastalarýnda kötü sonlanýmýn bir göstergesi gibi görünmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Kemik dokusunda yapýsal deðiþiklikler olan rijit omurga deformitelerinin cerrahi tedavisinde klasik enstrümantasyon yetersiz olabilir. Bu tür rijit deformiteleri düzeltmek için birçok farklý osteotomi türü tanýmlanmýþtýr. Bu çalýþmada, koronal ve/veya sagital düzlem spinal deformitesi olan hastalarda torasik düzeyde uygulanan pedikül çýkarma osteotomisinin (PSO) klinik ve radyolojik sonuçlarýnýn deðerlendirilmesi amaçlandý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2010-2013 yýllarý arasýnda spinal deformite nedeniyle PSO uygulanan 123 olgunun 61'i çalýþmaya dahil edildi. Ameliyat öncesi ve sonrasý ortoradyografi yapýldý; açýlar (skolyoz, kifoz, lordoz açýlarý) ve global sagital denge ölçüldü. Operasyon süresi, kanama ve komplikasyonlar kaydedildi. Klinik sonuç için SF-36 skorlamasý kullanýldý.
BULGULAR: Bu çalýþma, 28’i skolyoz, 23’ü kifoz ve 10’u ankilozan spondilit olgusu olmak üzere 30 erkek ve 31 kadýn hastadan oluþuyordu. Postoperatif ortalama Cobb açýsý %62, sagital denge %42, kifoz açýsý %38, torasik kifoz açýsý %61 ve lordoz açýsý %19,44 olarak düzeltildi (p<0,001). Radyolojik veriler deðerlendirildiðinde PSO cerrahisi sonrasý kifoz ve lordoz açýlarýnda anlamlý düzelme gözlendi. SF-36'nýn sekiz parametresi tüm hastalarda artýþ gösterirken, aðrý parametresinde en az deðiþiklik gözlendi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: PSO cerrahi tekniði, lomber bölgede ve torasik düzeyde sagital denge bozukluðu olan spinal deformitesi olan hastalarda etkilidir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmanýn amacý, geriatrik kalça kýrýðý olan hastalarda tiroid fonksiyon bozukluklarýnýn postoperatif mortalite ve klinik sonuçlara etkisini araþtýrmaktýr.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu retrospektif çalýþmaya Ocak 2019-Ekim 2020 tarihleri arasýnda kalça kýrýðý ile baþvuran 139 hasta dahil edildi. Hastalar tiroid fonksiyon testlerine göre sýrasýyla ötiroid, hipotiroid ve hipertiroid olmak üzere üç gruba ayrýldý. Grup 1 ötiroid sýnýrlarý içinde 97 hastadan, grup 2 hipotiroidili 18 hastadan ve grup 3 hipertiroidili 24 hastadan oluþturuldu. Tiroid bozukluklarýnýn 30 günlük ve bir yýllýk mortalite üzerine etkisi deðerlendirildi. Ayrýca gruplar arasýnda yoðun bakým ihtiyacý ve yoðun bakýmda kalýþ süreleri incelendi.
BULGULAR: Çalýþmaya alýnan hastalarda 30 günlük mortalite oraný %6,5, bir yýllýk mortalite oraný ise %23,7 olarak bulundu. Çalýþmaya alýnan 139 hastadan 44'ünün yoðun bakýma alýnmasý gerekti. Hipotiroidili hasta grubunda 30 günlük ve bir yýllýk mortalite oranlarý sýrasýyla %16,6 ve %22,2 olarak tespit edildi. Hipotiroidi grubunun %55,6'sý diðer gruplardan anlamlý olarak daha yüksek oranda yoðun bakým ünitesinde tedavi gördü (p=0,045). Çalýþmaya alýnan hastalarýn ortalama kalýþ süreleri 7,14±4,61 gündü. Grup 2'de ortalama kalýþ süresinin grup 1 ve grup 3'e göre daha uzun olduðu gözlendi, ancak bu fark istatistiksel olarak anlamlý deðildi (p=0,330).
TARTIÞMA ve SONUÇ: Preoperatif dönemde hipotiroidili geriatrik kalça kýrýklarýnda, postoperatif dönemde yoðun bakým ihtiyacý ve yoðun bakýmda kalýþ süresi uzamýþtýr. Bu nedenle hipotiroidili geriatrik kalça kýrýðý olan hastalarýn perioperatif dönemde yakýn takip edilmesi önerilmektedir.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Retinal ven týkanýklýðý (RVT) diyabetik retinopatiden sonra en sýk görülen ikinci retinal vasküler hastalýktýr. Retinal ven týkanýklýðýna sekonder maküler ödem en sýk görme kaybý sebebidir. Bu çalýþmanýn amacý, RVT sekonder geliþen ve en az üç aylýk tekrarlayan intravitreal ranibizumab enjeksiyonuna (ÝVRE) dirençli maküler ödemin tedavisinde intravitreal deksametazon implantýnýn (ÝVDÝ) etkinliðini deðerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Saðlýk Bilimleri Üniversitesi Ýstanbul Fatih Sultan Mehmet Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Göz Hastalýklarý Kliniði’ne Ocak 2016-Ocak 2018 tarihleri arasýnda RVT ile baþvuran ve en az üç ay süreyle tekrarlayan ÝVRE’ye raðmen dirençli maküler ödemi nedeniyle ÝVDÝ yapýlan 42 hastanýn 42 gözü çalýþmaya dahil edildi. Çalýþmaya dahil edilen hastalarýn retrospektif olarak ÝVDÝ’den sonraki birinci, ikinci, üçüncü ve altýncý aylardaki düzeltilmiþ en iyi görme keskinliði, göz içi basýncý ve ortalama santral maküler kalýnlýklarý karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: ÝVDÝ öncesi düzeltilmiþ en iyi görme keskinliði 0.83±0.48 “Logarythm of Minimum Angle of Resolution” (LogMAR) bulundu. ÝVDÝ sonrasý düzeltilmiþ en iyi görme keskinliði birinci ayda 0.55±0.42 LogMAR, ikinci ayda 0.52±0.43 LogMAR, üçüncü ayda 0.62±0.47 LogMAR, altýncý ayda 0.75±0.54 LogMAR bulundu. ÝVDÝ öncesinde ortalama santral maküler kalýnlýklarý 550±156.53 µm bulundu. ÝVDÝ sonrasý ortalama santral maküler kalýnlýklarý birinci ayda 427.53±165.52 µm, ikinci ayda 382.8±156.48 µm, üçüncü ayda 382.35±160.37 µm, altýncý ayda 435.83±176.57 µm ölçüldü. ÝVDÝ sonrasý birinci, ikinci ve üçüncü aylarda ÝVDÝ öncesine göre düzeltilmiþ en iyi görme keskinliðinde istatistiksel olarak anlamlý artýþ ve ortalama santral maküler kalýnlýklarýn da istatistiksel olarak anlamlý azalma raporlandý.
TARTIÞMA ve SONUÇ: RVT’ye baðlý maküler ödem tedavisinde düzeltilmiþ en iyi görme keskinliðinde artýþ ve santral maküler kalýnlýkta azalma saðladýðý ve bu kazancýn devam edebilmesi için tekrarlayan enjeksiyonlara ihtiyaç duyulduðu görüldü. Tekrarlayan enjeksiyonlarla, enjeksiyonlar arasý sürenin azalýp azalmayacaðý ve gerek göz içi basýnç artýþý gerekse katarakt geliþiminin deðiþip deðiþmeyeceðinin ortaya konulmasý için uzun dönem sonuçlara ihtiyaç vardýr.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Çalýþmada, pediyatrik konjenital kalp cerrahisi sonrasý erken ekstübasyonun etkinliði ve güvenirliði deðerlendirildi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: 2014-2015 yýllarý arasýnda pediyatrik kalp cerrahisi uygulanan 32 hasta çalýþmaya alýndý. Hastalarýn tanýlarý: atriyal septal defekt (sekiz hasta), ventriküler septal defekt (yedi hasta), fontan prosedürü (dört hasta), kava pulmoner anastomoz (altý hasta), fallot tetralojisi (dört hasta), pulmoner arterden kaynaklanan anormal sol koroner arter (iki hasta) ve çift çýkýþlý sað ventrikül (bir hasta) þeklindeydi. Hastalarýn kardiyopulmoner baypas, kros klemp, ekstübasyon, reentübasyon ve yoðun bakýmda kalýþ süreleri kaydedildi.
BULGULAR: Hastalar cerrahi sonrasý ameliyathanede (ultra-fast-track ekstübasyon) ekstübe edildi. Bir hastada iki saat sonra yeniden entübasyon gerekti.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Pediyatrik kalp cerrahisi hastalarý için ultra-fast-track ekstübasyon yaklaþýmlarýnda, dikkatli preoperatif deðerlendirme, perioperatif yönetim, olgularýn özelliði ile birlikte hasta seçimi oldukça önemlidir. Çalýþmamýzda erken ekstübasyonun güvenli bir þekilde yapýlabildiði görüldü.

GÝRÝÞ ve AMAÇ: Bu çalýþmada, iç hastalýklarý kliniðinde takip edilen nonbiliyer akut pankreatit tanýlý olgularýn etyolojik nedenlerinin, prognozlarýnýn ve mortalite oranlarýnýn incelenmesi amaçlandý.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalýþmaya Ocak 2016-Haziran 2021 tarihleri arasýnda klinik takibi yapýlan 73 hasta dahil edildi. Deðerlendirmeye alýnan hastalarýn yaþ, cinsiyet, kronik hastalýk varlýðý, akut pankreatite baðlý geliþen lokal ve sistemik komplikasyonlar, yoðun bakýma gidiþ, ölüm sýklýðý ve klinik takip süresi incelendi.
BULGULAR: En sýk etyolojik neden idiyopatik (%40) iken, bunu hiperlipidemi (%24) ve alkol (%6) izlemekte idi. Ýleri yaþ (65 yaþ ve üstü) Ranson skoru yüksek tespit edilen hastalarda daha anlamlý yüksek görüldü (p=0,001; p<0,01). Cinsiyet ve etyolojik neden ile prognoz arasýnda iliþki gösterilemedi (p>0,05). Ek hastalýk varlýðý ve yüksek Ranson skoru arasýnda anlamlý iliþki tespit edildi (p=0,045; p<0,05). Olgularýn %56’sýnda rekürren akut pankreatit yatýþý gözlemlendi.
TARTIÞMA ve SONUÇ: Ýleri yaþ ve ek hastalýk varlýðýnýn akut pankreatit þiddetine anlamlý katký yaptýðý görülürken, etyolojik faktörlerin prognoz üzerine etkisi çalýþmamýzda gösterilememiþtir. Olgularýn %56’sýnda rekürren akut pankreatit görülmüþtür.

Miyotoni, kas hiperekstabilitesinin neden olduðu ve gecikmiþ relaksasyon sonucunda ortaya çýkan bir bulgudur. Miyotoninin görüldüðü iki hastalýk grubu, musküler distrofilerden miyotonik distrofi ve kas iyon kanalý hastalýklarýndan nondistrofik miyotonilerdir. Konjenital miyotoni; yaygýn kas hipertrofisi, ilerleyici olmayan miyotoni, ani kas kasýlmasý sonrasý gevþemekte güçlük ile karakterize, iskelet kasýnýn nadir görülen kalýtsal bir hastalýðýdýr. Burada 59 yaþýnda, son bir yýldýr bacaklarda artan kas güçsüzlüðü, aðrý ve kas sertliði nedeniyle beyin cerrahisi kliniðine baþvuran, lomber spinal stenoz (L2-3-4) teþhisi koyularak operasyon planlanan ve cerrahi öncesi tarafýmýza yönlendirilen, yapýlan klinik deðerlendirme ve elektromiyografi sonucunda konjenital miyotoni tanýsý alan bir olgu sunuldu. Konjenital miyotoni bazý hastalarda subklinik seyredebilir ve eþlik eden semptomatik spinal kord patolojisi varlýðýnda tanýnmasý güç olabilir. Taný koyulduðunda perioperatif kompikasyonlarýn önlenmesi açýsýndan cerrahi öncesi anestezistlerin bilgilendirilmesi çok önemlidir.

Hipotiroidi, doku düzeyinde tiroid hormonu yetersizliði veya nadiren etkisizliði sonucu ortaya çýkan, metabolik yavaþlama ile giden bir hastalýktýr. Hipotiroidi miyopatisi bu endokrin hastalýðýn seyri süresince geliþen bir kas hastalýðýdýr. Bu hastalýk yaygýn kas güçsüzlüðü, kas aðrýlarý ve kramplar ile karakterize olmaktadýr. Bu olguda hipotiroidi miyopatisine baðlý geliþen Hoffmann sendromlu bir hastanýn klinik, laboratuvar bulgularý ve düzenlenen hormon replasman tedavisine verdiði iyi yanýt aktarýlmaktadýr. Ýki yýl önce Graves hastalýðý tanýsý alan 22 yaþýnda erkek hasta, 1,5 yýl önce tirotoksikoz nedeniyle bilateral tiroidektomi operasyonu geçirmiþtir. Tarafýmýza baþvurusunda 150 mcg/gün L-tiroksin kullanmaktaydý. Hastanýn öyküsünde iki ay önce vücut geliþtirme amacýyla doktor tavsiyesi olmadan kendisine intramusküler hormon tedavisi uygulandýðý öðrenildi. Ýki ay önceki metil-testosteron kullanýmýndan üç hafta sonra baþlayan ve bir aydýr artarak devam etmekte olan yaygýn kas kramplarý, güçsüzlük, kas aðrýsý þikayetleri ile tarafýmýza baþvurdu. Laboratuvar bulgularýnda sT3, sT4 düzeyi düþük, tiroid stimülan hormon ve kreatinin kinaz düzeyi yüksek saptandý. Proksimal kaslarda belirgin hipertrofik görünümü olan hastaya Hoffmann sendromu tanýsý koyularak levotiroksin tedavisi 250 mcg/gün olarak düzenlendi. Hastanýn takipleri sýrasýnda klinik ve laboratuvar bulgularýnda tam düzelme gözlenmiþ olup takip ve tedavisi devam etmektedir.

Akut iskemik inmede geliþen patolojik deðiþiklikler, inflamasyon ve immün olaylarla iliþkilidir. Serebral iskemi sürecinde trombositler, nötrofiller ve lenfositler, inflamatuvar ve immün olaylarda önemli bir role sahiptir. Ýnme sonrasý steril inflamatuvar yanýtta kan hücrelerinin ve baðýþýklýðýn etkilerine iliþkin belirsizlikler devam etmektedir. Akut inmede iskemik hasarýn geliþmesinde kan hücreleri önemli bir rol oynar. Trombositler, damar duvarýndaki yolu açmada dolaþýmdan iskemik bölgeye nötrofillerin göçüne katkýda bulunur ve nötrofiller hasarlý bölgeye geçer. Ayrýca akut inmede, lenfositler hasara bazen pozitif bazen de negatif mekanizmalarla katýlýr. Bu hücrelerin dinamik deðiþiklikleri, inmenin nörolojik hasar derecesi ile iliþkili olabilir. Ýnmede kan hücrelerinin ve patofizyolojik mekaniz-malarýn araþtýrýlmasý tedavi yaklaþýmlarýnýn belirlenmesine ve prognozun öngörülmesine katký saðlayacaktýr. Bu makale, akut inmede iskemik hasarýn geliþimi ve prognozunda nötrofillerin, lenfositlerin ve trombositlerin rolüne iliþkin son çalýþmalarý gözden geçirmektedir.